Miesiąc: wrzesień 2020

Odrzucenie jak jedno kliknięcie

Odrzucenie jak jedno kliknięcie

Tak jak trudno nam rozmawiać w realu, i łatwiejszy jest kontakt przez pisanie, texting, sms-y, itd., to odpowiednio łatwiej jest też odrzucić kogoś w wirtualny sposób. Zerwać relację przez sms-a czy maila. Albo zablokować na facebooku. To takie proste. Jedno kliknięcie i problem zniknął. Nie 

Gra pozorów nazywana siłą

Gra pozorów nazywana siłą

W naszej kulturze dystans emocjonalny zwykliśmy traktować jako wyraz siły – „jestem twardzielem bo nie pokazuję łez, nie smucę się, nie złoszczę, nie ma we mnie lęku”. Jednakże z prawdziwą siłą niewiele to ma wspólnego, wręcz przeciwnie. Taka postawa to w rzeczywistości rodzaj gry pozorów, 

Nie ma światła bez ciemności

Nie ma światła bez ciemności

Potępianie zła, złych ludzi i tzw. złych energii, to nic innego jak potępianie własnej, ciemnej strony, której nie chcemy w sobie zobaczyć. Dlatego projektujemy ją na zewnątrz. Wydaje nam się, że musimy być tylko dobrzy, podążać za światłem i uciekać od ciemności. To jednak daremne. 

Żeby latać musisz skoczyć

Żeby latać musisz skoczyć

„Aby wyrosły nam skrzydła, każdego dnia musimy rzucać się w przepaść” Kurt Vonnegut Proces rozwoju to nieustające przekraczanie własnych granic, własnej strefy komfortu. Tą strefę tworzą nasze dotychczasowe przekonania, które już nam nie służą, a jednak trzymamy się ich kurczowo. Boimy się je porzucić, gdyż 

Męska kobieta

Męska kobieta

Kobieta, która na co dzień stara się być opanowana i zdystansowana, która ukrywa emocje, robi to co najmniej z dwóch przyczyn. Pierwsza to brak akceptacji dla własnej, kobiecej emocjonalności, która wydaje jej się być wyrazem słabości i infantylności. Kobieta wypierając swoją emocjonalność używa do tego 

Pomiędzy

Pomiędzy

Każda zmiana w życiu, ta zewnętrzna czy wewnętrzna, mała czy duża, potrzebuje stanu przejściowego. Kiedy przeszłość ustępuje miejsca nowemu. To często bardzo trudny czas. Wypuszczamy to co było a jeszcze nie możemy chwycić się tego co nadchodzi. Czujemy więc pustkę, jesteśmy zagubieni, pomieszani. Żal po 

Politycy jak rodzice

Politycy jak rodzice

Narzekanie na polityków przypomina narzekanie dziecka na rodziców. Z jednej strony nas wkurzają, ograniczają nasze swobody, ale bez nich bylibyśmy bezradni. Nie jesteśmy gotowi na prawdziwą wolność i samodzielność. Ktoś inny musi nam powiedzieć jak żyć, co jest dobre a co złe. Nie ufamy temu 

Tylko nie czuj przy mnie

Tylko nie czuj przy mnie

Nie umiemy być z kimś kto pokazuje emocje. Czujemy się źle, zawstydzeni, nie wiemy jak się zachować. Cudze emocje wywołują w nas pomieszanie, lęk. I chcąc się go natychmiast pozbyć, reagujemy. Zmieniamy więc temat albo udzielamy „dobrej” rady („uspokój się, nie ma o co płakać, 

Ty też?

Ty też?

Też się ukrywasz? Za maską uśmiechu, rozmową o pogodzie, duchowym wizerunkiem, czy zapewnieniem, że wszystko dobrze? Też się boisz? Że ktoś odkryje twoją prawdę? Że pod maską uśmiechu i zadowolenia ukryty jest smutek, lęk i poczucie pustki? Co by się stało, gdyby to wszystko wyszło 

Iluzja

Iluzja

Gdy przychodzi wyczekiwane poczucie, że rozumiesz już to co dzieje się w twoim życiu, przygotuj się na wydarzenie, które wyprowadzi cię z tego stanu. Nadmierna potrzeba rozumienia i kontrolowania rzeczywistości nie daje spokoju. Wręcz przeciwnie. Wprowadza tylko dodatkowe zamieszanie. Gdyż, dopóki żyjesz świat nieustannie będzie