Odzwierciedlenie

Prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka polega na tym, że gdy przeżywa jakąś emocję, dostaje od rodzica czy innego dorosłego tzw. pozytywne odzwierciedlenie. Oznacza to, że dorosły reaguje w pozytywny sposób na uczucia dziecka, przyjmuje je i akceptuje. Może też postawić niezbędne granice, jeśli zajdzie taka potrzeba (np. w przypadku nadmiernej złości). Dzięki temu dziecko niejako widzi w dorosłym swoje odbicie, i przez wspomnianą akceptację kształtuje się jego wewnętrzny, pozytywny wizerunek/obraz. Innymi słowy, dziecko uczy się, że jego zachowanie i emocje są czymś właściwym, uczy się też je kontrolować. Na tym polega właśnie prawidłowy rozwój. To oczywiście stan idealny, w praktyce występuje jednak rzadko. Gdy więc zabrakło w dzieciństwie tego akceptującego odzwierciedlenia to jako dorośli będziemy mieli negatywny obraz siebie i własnych emocji. W konsekwencji będziemy nieświadomie szukać u innych negatywnego odzwierciedlenia, czyli takiego, które ma potwierdzić przekonanie, że coś z nami nie tak. Albo więc będziemy wchodzić w toksyczne relacje, będziemy odrzucani, albo też w inny sposób świat będzie pokazywał nam nasz negatywny wizerunek siebie samych. Mówiąc metaforycznie, będziemy szukać ludzi/luster, w których potrzebujemy zobaczyć siebie w negatywnych kolorach i kształtach. Uświadomienie sobie, że tak jest to pierwszy krok, żeby zacząć zmieniać ten obraz.

fot. darksouls1 (pixabay)