Mam żal. Że nie mogłem być w pełni dzieckiem, wtedy gdy był na to czas. Że nie pozwolono mi płakać jak dziecko, złościć się i smucić jak dziecko. Że dorośli, od których bylem zależny wiedzieli lepiej co mogę czuć a co nie, jak mogę myśleć …
Jadę tramwajem. Jest względny spokój. Na kolejnym przystanku wsiada grupka dzieci z dwójką opiekunów. Sytuacja w tramwaju zmienia się, spokój przechodzi w chaos. Dzieci się przepychają, są głośne. Opiekunowie robią co mogą. Są zdenerwowani i zestresowani. Obserwuję pasażerów. Obserwuję swoje emocje. Czuję niepokój, niechęć, złość, …
Trudno cieszyć się zwykłą codziennością. Tym, że żyjemy, że świeci słońce, że jest woda w kranie. To za mało. Czujemy niedosyt i nieustannie potrzebujemy czegoś więcej. Doświadczam tego od czasu do czasu i w chwilach znużenia marzę o odzyskaniu dziecięcej energii. Ciekawości i zachwytu nad …
Scenka w kawiarni: przy stoliku siedzi czwórka dorosłych i dziewczynka (3-4 lata). Mała jest podekscytowana i zniecierpliwiona bo czeka na zamówione lody. Mama jest zmęczona dopominaniem się córki. Siedzący przy stoliku mężczyzna (znajomy?) próbuje zaradzić. Zadaje dziewczynce pytanie, spokojnym i rzeczowym tonem: – Wiesz jakie …