Rzecz o szkole – refleksje rodzica

„Szkoła przygotowuje dzieci do życia w świecie, który nie istnieje” Albert Camus

Czeka nas kolejna reforma szkolnictwa. Dla mnie to tylko polityczne bicie piany. Uważam, że dopóki w szkole nie będzie się uczyć tego co na prawdę jest ważne w życiu, to wszelkie reformy będą bez znaczenia. Likwidowanie gimnazjów czy też ich tworzenie to sztuka dla sztuki. Bo czym różni się nauka w trzech szkołach od nauki w dwóch? Nie to jest przecież istotne.

Ja oczekiwałbym, żeby szkoła:

1. Odkrywała potencjał i indywidualne zdolności dzieci. Żeby pomagała je rozwijać. Jedni mają zdolności matematyczne a inni humanistyczne. Wymaganie, żeby uczyć się wszystkiego z takim samym efektem i zaangażowaniem jest absurdalne. Stąd ocenianie dzieci tą samą miarą jest krzywdzące, zabija potencjał i kreatywność.

2. Uczyła tego co przydaje się w życiu. Czyli jak żyć wśród ludzi, jak radzić sobie ze stresem, jak być zadowolonym. Po co nam wiedza o tym jak rozmnaża się pantofelek skoro jest bezużyteczna. Jako dorośli kompletnie się gubimy, nieprzygotowani do życia. Gonimy za tym czymś co ma nas uszczęśliwić (sukces?, piękny samochód?) a w poniedziałek rano i tak wstajemy zdołowani, że znowu trzeba iść do pracy. Czy o to chodzi?

3. Uczyła przez zabawę. W szkole nie musi być poważnie i stresująco. Siedzenie w ławkach w ciszy, ze sztywną dyscypliną jest nieefektywne. W takich warunkach nauka jest przymusem a nie czymś przyjemnym. Wiem z doświadczenia, że uczenie się pod presją nie przynosiło efektu.

4. Uczyła dla samego uczenia się a nie dla zdobywania ocen. Uważam, że w szkole zbyt duży nacisk kładzie się na wyniki. To tworzy niezdrową rywalizację wśród dzieci. Nauka przestaje być istotna i ważniejsze staje się to kto jest lepszy. To zapowiedź wyścigu szczurów w życiu dorosłym.

Moje oczekiwania to utopia? Jak długo będziemy wzruszać ramionami na takie propozycje to nic się nie zmieni. Ufam jednak, że moje marzenia się spełnią.